Mijn naam is Servie van den Heuvel, ik ben 51 jaar, samenwonend met Daisy en vader van twee zonen. Ik woon in het mooie Brabantse Heeswijk-Dinther.
De planning voor dit najaar was de marathon van Athene. Komt Ivo (collega en groepsbegeleider) met de vraag: Ga je mee naar Chicago? Mijn hart sloeg 3 keer over, maar was wel gelijk enthousiast en eigenlijk al verkocht. Na drie marathons in Nederland wilde ik graag naar het buitenland, het werd dus Chicago.
Na aanmelding begon voor mij meteen de voorbereiding, trainingsschema in elkaar gezet. Je wil tenslotte goed aan de start verschijnen.
Na een gedegen voorbereiding was het eindelijk zover, op donderdag zouden we afreizen naar Chicago. We vertrokken vanaf Schiphol en daar maakten we kennis met de andere lopers. Vanaf het begin was de sfeer goed in de groep.
Bij de aankomst in Chicago werden we als echte sterren onthaald, er stond een heuse limousine voor ons klaar. Vond iedereen prachtig. Het hotel lag midden in het centrum, alles op loopafstand.
Vrijdagmorgen vroeg wakker en na een lekker ontbijt richting de Expo om ons startnummer op te halen. Gelukkig waren we vroeg vertrokken, tegen de middag werd het echt druk. Het begint allemaal te kriebelen en krijg steeds meer zin in de marathon. Vrijdagmiddag een verkenningsloopje gedaan. Ivo had een klein rondje uitgezet rondom de start en finish, deelname was vrijblijvend. Als je daar dan rond loopt zie je pas echt hoe groot deze marathon is.
Net zoals vrijdag ook op zaterdag vroeg wakker, dit i.v.m. tijdsverschil met Nederland. Op zich niet erg want op zondag moesten we sowieso ook al vroeg op omdat de start al 7.30 uur was. Zaterdag was een vrij besteedbare dag, met enkele zijn we de stad in gegaan en hebben de “magnificent mile” gelopen en zijn met een rondvaartboot meegegaan. Verder rustig aan gedaan om energie te sparen voor zondag.
Eindelijk is het dan zover, zondag “marathon day”. Vroeg uit de veren, om 5 uur zaten we aan het ontbijt. Daarna voorbereiden voor vertrek naar de start. Om 6 uur liepen we richting de start. Spulletjes ingeleverd en daarna nog een kleine warming up gedaan en het onvermijdelijke toiletbezoek. Daarna richting het startvak, allemaal perfect georganiseerd.
Voor de start werd het volkslied gezongen, voor mij een kippenvel moment. Nu gaat het echt beginnen. Het is nog droog maar de voorspellingen beloven niet veel goeds. Na 10 minuten wachten mochten we vertrekken, eerst door een kleine fuik daarna over de start. Vanaf het begin was er meteen genoeg ruimte om te lopen. Meteen na de start staat er al ontzettend veel publiek langs de kant, je wordt op handen gedragen, 42 km lang. Het tempo zat er vanaf het begin lekker in en liep lekker in mijn gewenste tempo. Helaas begon het te regenen en soms nog flinke buien ook. Dat maakte het extra zwaar. Tot aan de 37 km bleef ik mijn tempo houden, maar je voelde dat het wel zwaarder begon te worden. Na de 37 km kwam ik de bekende man met de hamer tegen. De pijn trotserend loop ik de laatste 5 km uit, het publiek draagt je naar de finish. Met een gelukzalig gevoel kom ik over de finish en heb mijn PR met bijna 3 minuten aangescherpt.
Mijn eerste berichtje naar het thuisfront is dan ook:
“3.33.57 Trots, en niet zo’n beetje ook. Wat een prachtige happening”
Marathonworld had ‘s avonds een cafeetje besproken om onder het genot van een welverdiend biertje de ervaringen uit te wisselen, een prachtige afsluiting van deze mooie dag.
Marathonworld en onze reisbegeleider Ivo, bedankt voor deze onvergetelijke reis.
Met sportieve lopersgroet,
Servie